مولتیپل اسکلروزیس (MS) یک بیماری خود ایمنی است که در آن سیستم ایمنی پاسخ غیر متعارفی به سیستم عصبی مرکزی (CNS ) میدهد. سیستم عصبی مرکزی شامل مغز، نخاع و اعصاب بینایی است. در بیماری ام اس ، سیستم ایمنی به میلین حمله میکند.
آپراکسیگفتار، یک اختلالگفتاری نورولوژیک است که نشاندهنده ضعف در طرحریزی یا برنامهریزی هدایتکننده حسی/حرکتی میباشد که وظیفة تنظیم حرکات گفتاری را برعهده دارند.
کرنایکتروس آسیب مغزی ناشی از زردی شدید و درماننشده یا سطح بالای بیلیروبین در خون است. این وضعیت معمولاً با وضعیت شدید و بدون درمان زردی در نوزادان ارتباط دارد.
POMS به حالتی اطلاق می شود که بیماری ام اس پیش از سن 18 سالگی در فرد رخ می دهد و مطابق با تخمین ها در افراد با اختلال تحلیل برنده عصبی بین 2 تا 10% احتمال وقوع دارد و همچنین در شیوۀ آشکار شدن بیماری در افرادی که از کودکی در معرض بیماری ام اس قرار گرفته اند در مقایسه با افرادی که در بزرگسالی مبتلا شده اند(AOMS: adult-onset multiple sclerosis )، تفاوتهایی وجود دارد.
بیماری ام اس (MS) این بیماری پیشرونده که آسیبی جدی به اعصاب سراسر بدن وارد میآورد. از نشانههای این بیماری در مراحل حادتر، بروز اختلال در گفتار و مهارتهای حرکتی است.
براساس پژوهشهای صورتگرفتۀ اخیر، رژیمدرمانی شامل ایرینوتکان(Irinotecan) منجربه پاسخ کامل(CR) یا پاسخجزئی(PR) در ۳بیمار از ۱۴بیماری شد که دچار بازگشت تومور ویلمز(WT) شدهبودند.